Roz.4- Bartmanowa impreza urodzinowa, babeczki z haszem i inne używki

Rozejrzałam się po pokoju i z przerażeniem stwierdziłam,że nie jestem u siebie. Jaskrawo-żółte ściany były obrzydliwe. Rozpadająca się szafka nocna nie wyglądała lepiej. Wstałam niepewnie, bojąc się, że moje kroki będą w stanie rozwalić całe pomieszczenie w drobny mak. Wyszłam na korytarz i zobaczyłam w następnych drzwiach Igłe, popijającego kawę. Weszłam do prowizorycznej kuchni.
-Mieszkasz tu?- zapytałam, wskazując na rozwalające się szafki i obdrapane ściany.
Uśmiechnął się smutno i odpowiedział
- No tak wyszło
- Stary, to masz przesrane- gwizdnęłam
- Nawet nic mi nie mów. Próbuję coś znaleźć, ale to nie jest za łatwe- opadł jeszcze bardziej na krzesło, które się pod nim załamało
- Kurwa mać!- wrzasnął, wstając z podłogi, zbierając szczątki kubka i zdejmując zalaną koszulkę. Kopnął z całej siły w kupkę drewna, która została na podłodze. Z niemym zdziwieniem się temu przyglądałam, aż w końcu powiedziałam
-Zbieraj swoje rzeczy! Jedziesz do nowego mieszkania!
- Nie żartuj ze mnie? Niby jak?- popatrzył kpiąco
- Srak, a nie jak! Masz 15 minut żeby się spakować i bez dyskusji!- popatrzył na mnie, po czym zaczął zbierać swoje rzeczy do  ogromnej walizki. Wyrobił się nawet w 10 minut. Dziękowałam Bogu za to, że Zbyszek dał nam swoje auto. Wyszliśmy z tej rudery  włożyliśmy walizkę do samochodu i uciekliśmy, bo budynek groził zawaleniem.


-Ja cię, ale tu jest super! A jaki widok! Skąd ty to wytrzasnęłaś?- pytał Igła. Znajdowaliśmy się moim biurze, no nie do końca moim, mojego wujka, który otworzył je dla mnie. Był architektem, ale w mazowieckim,a  ja jego przedłużeniem na południu. To raczej małe mieszkanie w pełni wyposażone. Krzysio latał po nim jak opętany, sprawdzając każdy kąt.
- Jak ja ci się za to odwdzięczę?- powtarzał, przytulając mnie cały czas
-Nie ma o czym mówić. Pomagam ludziom w potrzebie  a ty taki jesteś! Czuję się w obowiązku jako architekt- zaśmiałam się, wyplątując z jego ramion. Trochę za dużo wdzięczności naraz jak na mnie.
- Ja uciekam, spotkamy się na imprezie u Zbyszka?- zapytałam, biorąc torbę i kluczyki od auta.
-Jasne, wpaść po ciebie?- zapytał, przenosząc krzesło
- Nie, mam dwa kroki do przejścia, ale dzięki- uśmiechnęłam się i zostawiłam w nowym domu.


- Córka marnotrawna raczyła powrócić! Śpiewajcie aniołowie!- krzyknął Niki, przytulając mnie
- Tęskniłeś? Ty i to za mną?- spojrzałam na niego z powątpiewaniem
-GŁODNY JESTEM! NAJPIERW JEDZENIE POTEM PLOTECZKI!- zakomenderował i popchnął mnie w stronę kuchni. Umyłam ręce i zrobiłam mu jajecznicę. Jadł tak, że aż mu się uszy trzęsły. Leń, który nawet jedzenia sobie nie zrobi!
- Słuchaj, dzisiaj masz wolny dom, jak chcesz to możesz kogoś zaprosić- poinformowałam go
- O! A skąd ten przypływ radości z twojej strony?- zapytał, popijając soczek
- Wychodzę, Zbyszek ma urodziny. A teraz wybacz, muszę się przygotować. Wzruszył tylko ramionami i zabrał sok do swojego pokoju.  Ja tymczasem zatrzasnęłam się w łazience. Nalałam sobie dużo wody do wany i się relaksowałam. Potem pomalowałam się, uwiązałam ukochany kok, nałożyłam czarną wiązaną opaskę, małą czarną i szpilki. Wiedziałam, że Bartman uwielbia szpilki, więc zrobię mu prezent.
- Brat wychodzę! Nie spal domu!- krzyknęłam, zapinając kurtkę. Zabrałam skromny prezent dla Zibiasza i wyszłam. Musiałam jeszcze wrócić, bo zapomniałam o babeczkach dla Kubiaczka.


W mieszkaniu było już kilku zawodników z klubu: Kosa, Rafał, Wojtek i Jochen, do tego jeszcze Kubiak i Bartman. Złożyłam mu życzenia, podarowałam prezent i oddałam tackę z babeczkami. Michał kiedy ją zobaczył cieszył się jak małe dziecko. Dołączyłam do reszty i zostałam skomplementowana tak, że aż się zarumieniłam. W życiu nie słyszałam tylu miłych słów naraz! Dołączyli do nas jeszcze Paul, Olieg, Krzysiek Piotrek i Maciek.
-No, jesteśmy w komplecie!- klasnął w dłonie uradowany Zbigniew
- To co zamierzamy robić?- spytał Kosa, pociągając potężny łyk piwa marki Okocim. Solenizant miał ogromy zapas tego alkoholu, tej marki. Muszę go zapytać skąd.
- Jak to co!? Tańczyć oczywiście!- wstał Paul i podał mi rękę. Zaśmiałam się głośno, ujmując jego wyciągniętą dłoń.
- Dobra, fajny pomysł, ale najpierw! Babeczki!- wykrzyknął Kubi, niosąc moje wypieki. Błyskawicznie opróżnili całą tacę, ale nawet mnie się coś udało zjeść.
- Mateczko pyszne! Kto piekł? Ty?- rozpływał się Olieg, wskazując palcem na Kubiaka
-Nie co ty! Lena to nasza kucharka!- roześmiał się i wskazał na mnie
- Mam nadzieję, że babeczki z haszem!- uśmiechnął się do mnie Wojtek
- Jasne! Innych bym wam nie przyniosła- potwierdziłam, co wywołało salwę śmiechu. Po zjedzeniu zostałam wyciągnięta na środek pokoju z Lotmanem. Obok nas tańczyli przytuleni Piotrek i Kosa, nieźle zresztą podcięci. Zaśmiała się na ten widok. Paul widząc rozbawieniem na mojej twarzy również na nich spojrzał.
- Geje, no ja wiedziałem. Biedna Julka- pokręcił głową, jednocześnie obracając mnie w piruecie
- Co ty mówisz? Jakie geje?- zaśmiałam się ponownie
- Może kiedyś ci opowiem, o ile upieczesz więcej ciastek!- wyszczerzył się do mnie. Tańcząc spędziłam trochę czasu, przerwy wypełniały mi rozmowy z Maćkiem i Rafałem o sensie życia i popijaniu piwka. W końcu znudzony sytuacją Igła krzyknął
- Gramy w prawda czy wyzwanie!
Momentalnie utworzył się wokół niego ciasny krąg zainteresowanych. Wygrzebali skądś pustą butelkę i podali ją mnie.
- Ja zaczynam?- zapytałam, chcąc się upewnić. Pokiwali głowami na znak, że tak. Zakręciłam mocno i wylosowałam...Kosę!
- Prawda czy wyzwanie?- zapytałam
- Wyzwanie!- ryknął środkowy.
 Spojrzałam na Paula i przypomniałam sobie co mówił.
- Wyzywam cię żebyś pocałował Piotrka! Uprzedzam, nie ma w policzek. Rozległo się głośne " uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu", a Kosa mrugnął tylko oczami i złapał twarz Pita w dłonie. Wymienili długi namiętny pocałunek.
- Stary, ja już nie chce być z tobą w pokoju!- machnął ręką Jochen. Zaśmialiśmy się zgodnie, nawet nasi " zakochani". Potem kolej Kosy i się tak kolejno zmienialiśmy. Było sporo śmiechu, ale i łez po Olieg kazał Maćkowi chodzić w moich szpilkach. Pomijając fakt, że były za małe wyglądał nieźle. Niestety obtarł sobie nogę i teraz siedział z lodem. W końcu Kubiaczek wylosował mnie. Znałam go aż za dobrze i wiedziałam, że mi pociśnie.
- Prawda czy wyzwanie, złotko?- spytał, unosząc brew
- Prawda- odparłam pewnie
- No to powiedz nam wszystkim gdzie i u kogo spędziłaś dzisiejszą noc- wyszczerzył się. Przeklęty Bartman! Pewnie się mu wygadał! Spiorunowałam go wzrokiem, spojrzałam na Igłe, który uśmiechał się tajemniczo.
- No więc, noc dzisiejszą spędziłam u Krzysztofa Ignaczak w rozwalającym się mieszkaniu i musiałam się ewakuować, bo budynek groził zawaleniem- powiedziałam. Chłopcy usłyszeli chyba jednak tyle: Igła+ dom+noc= seks. Wybuchnęli głośnym śmiechem i zaczęli gratulować koledze. Ten, czerwoniutki na twarzy przyjmował je chętnie. Ze złości rzuciłam w niego butelką.
-Au! A to za co!?- spytał, rozcierając ramię
- Już ty dobrze wiesz!-krzyknęłam
- Ostra! Krzysiu nie wiedziałem, że takie lubisz!- szturchnął kolegę Lukas. No nie, tego  było za wiele. Musiałam stamtąd szybko wyjść żeby kogoś  nie pobić.

Złapałam buty w rękę, a kurtkę w drugą i trzasnęłam drzwiami. nie miałam zamiaru ich słuchać, nawet jeśli dochodziła godzina 3 w nocy. Wkurwili mnie, a najbardziej Ignaczak. Co on sobie myślał? Tak mnie przed nimi upokorzyć?  A ja mu mieszkanie dałam! Ja idiotka, plułam sobie teraz w brodę. Opuściłam blok atakującego i ruszyłam w stronę własnego. Weszłam, próbując zachowywać się cicho. Zajrzałam do pokoju Nikodema i zastałam go śpiącego z dziewczyną, Olką. No tak, oni pewnie chcieli zrobić ze mnie ciotkę, ale teraz byłam zbyt zła na siatkarza i nawet to mi nie przeszkadzało. Weszłam do swojego pokoju, cała nabuzowana złymi emocjami i zaczęłam coś kreślić na papierze. Nawet się nie zorientowałam, ale udało mi się narysować twarz  Igły. Cisnęłam kartkę w kąt, zdjęłam sukienkę i w samej bieliźnie poszłam spać. Rano sprawdziłam telefon: 10 nieodebranych połączeń od Kubiaka i dwa razy tyle od Zibiego. Nie miałam najmniejszego zamiaru oddzwaniać. Niech się pomartwią, nie obchodzi mnie to. Ktoś zadzwonił do drzwi, było po 8 więc Nik już dawno w szkole był. Poszłam otworzyć. W drzwiach, trzymając wielki bukiet czerwonych róż stał Krzysztof Ignaczak.
- Wybaczysz mi? - zapytał




No i mamy czwóreczkę ;> Cóż nam ta wytatuowana Lena wyprawia? :D Sama nie wiem, szczerze mówiąc :)
Jestem zmuszona dodać go o takiej porze, bo w dzień nie miałam bym czasu. Mecz, koncert i kościół, bo bierzmowanie się zbliża ;/ Komu jutro kibicujecie? ) Moją odpowiedź chyba już znacie, więc czekam na wasze! :D
Miłego czytania ;> Pamiętajcie; czytam=komentuję, zostawiam coś po sobie! :)
pozdrawiam, Julka